Noordenveld Frans grondgebied?

 Maar een andere omgeving leert je toch weer met andere ogen naar je eigen gebied kijken. De zomervakantie is natuurlijk een moment van rust en bezinning, maar voor mij ook van inspiratie. Wat kunnen we van anderen leren?

Dit jaar verblijven we met familie een weekje in de bossen van het Drents-Friese Wold van onze Friese buurgemeente Ooststellingwerf. Op de naastgelegen camping crost zo’n beetje alle aanwezige jeugd tegelijkertijd met stepjes en fietsjes over de nieuw aangelegde pumptrack. Ik snap de oproep van de kinderadviesraad om dit ook bij ons aan te leggen steeds beter. ’s Morgens vroeg nog een keer op pad om bij Oude Willem een glimp van een wolf op te vangen, maar waarschijnlijk ben ik al te laat, een paar reeën grazen op hun gemak langs de bosrand. Natuurlijk gaan we ook nog even eten bij de Rodense ondernemers die in Appelscha een prachtige zaak runnen.

De week erna ben ik alleen op reis geweest naar Valencia. Een nieuwe ervaring. Op Schiphol vraag ik mezelf nog even af wat ik ook alweer ging doen. Maar eenmaal aangekomen wen je snel. Met de fiets de stad verkennen, we blijven toch Nederlanders. Vanwege de kans op overstromingen is een oude rivier midden in de stad volledig drooggelegd en tot groen park omgetoverd. Futuristische gebouwen prijken aan het einde van de route met onder andere een wetenschapsmuseum. Nu is mijn Spaans nog niet bijster goed ontwikkeld, dus was er vrij snel uitgekeken bij gebrek aan Engelse vertaling.

De volgende dag loop ik langs een oude spoorlijn bij een verlaten havengebied. Een agressieve zwerfhond komt van een terrein afstuiven en is voor 300 meter mijn personal trainer. Als een gek zet ik een sprint in met 30+ graden hitte. Hoewel hij sneller is, houdt hij het na mijn geschreeuw en geblaas voor gezien. Pfoe, dat heb ik gered.

Nog een week de tijd om leuke dingen te doen in ons eigen gebied. Bij tennisvereniging REO zie ik Jarno Jans als talent van de eigen club het prestigieuze toernooi winnen, loop ik de prachtige Folly Art route in Norg, bezoek ik de Peizer feestweek dat knap gedragen wordt door vrijwilligers. Met een vriend ga ik suppen op het Peizerdiep. Terwijl ik in evenwicht probeer te blijven wijst hij mij op een dikke wilgenboom waarvan de stam eruitziet als omgekeerde potlood. Een bever heeft zich hier met zijn tanden tegoed aan gedaan en het duurt niet lang meer voordat hij omvalt.

Noordenveld kan zich qua omgeving meten met Frankrijk, zoveel is zeker. We kunnen dit echter nog veel beter vermarkten. Voor mij nog maar weer eens de bevestiging om hier samen met de Noordenveldse bedrijven de schouders onder te zetten. De sector is toch al goed voor ongeveer 10% van de werkgelegenheid. Niet voor niets zijn in Norg meerdere supermarkten en is er onlangs een fonkelnieuwe opgeleverd.

Achter het huis vliegen boerenzwaluwen af en aan. Met het warme weer is het goed insecten vangen en deze worden opgevoerd aan de tweede lichting jongen. Zij maken zich langzamerhand op voor de trek naar Afrika om te overwinteren. Voor mij het jaarlijkse teken dat het leven hier weer in volle vaart begint. Ik snap wel dat deze gevleugelde gasten hier volgende zomer in elk geval terugkomen.

Jos Darwinkel 
Wethouder